Τα παραμύθια είχαν σχεδόν πάντα αίσιο τέλος και ένα διδακτικό χαρακτήρα. Έτσι ξεκίνησε μια τάση διαστρέβλωσης των διηγημάτων, σε μια προσπάθεια ερμηνείας τους, κατανόησης και επανέκδοσής τους με το προσωπικό ίχνος του κάθε ενός που το επιχειρούσε. Αυτό εξελίχθητε σε μια, θα μπορούσε να πει κανείς, εμμονική διαδικασία αλλοίωσης του ευτυχισμένου τέλους των ιστοριών, των χαρακτήρων, αλλά και της εμφάνισής τους. Από αυτό παράχθηκαν νέες ιστορίες περίπλοκες, συνδυασμοί 2-3 παλιότερων παραμυθιών, με σκοτεινούς ήρωες, εναλλακτικά τέλη, που ανταποκρίνονται στη σύγχρονη πραγματικότητα.
Η Σταχτοπούτα δεν παίρνει ποτέ το γοβάκι της, ο Πινόκιο έχει δολοφονικές τάσεις, ενώ ένας καινούριος ήρωας, ο Shrek συναντά τον παπουτσωμένο γάτο, σε νέες περιπέτειες. Παράλληλα γεννιούνται νέοι ήρωες με υποχθόνια ένστικτα, αλλά αγνή καρδιά, που δεν ανήκουν ξεκάθαρα στο καλό ή στο κακό(Νεκρή νύφη, του Tim Burton).
Η Σταχτοπούτα δεν παίρνει ποτέ το γοβάκι της, ο Πινόκιο έχει δολοφονικές τάσεις, ενώ ένας καινούριος ήρωας, ο Shrek συναντά τον παπουτσωμένο γάτο, σε νέες περιπέτειες. Παράλληλα γεννιούνται νέοι ήρωες με υποχθόνια ένστικτα, αλλά αγνή καρδιά, που δεν ανήκουν ξεκάθαρα στο καλό ή στο κακό(Νεκρή νύφη, του Tim Burton).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου